Ulan! Kitapsızlar
Vuruluyorum tenhalarda
Haber sal,dilimde kelime kalmadı Suskunluğumu kemiriyorum Duvarlara yürüyorum Ama siz görmüyorsunuz Garibim… Kimliğimde eksikliğimiz yazılmaz Tutuştururuz suretimize yalan bir gülüş Ve Solarız sol yanımızdan. Sonra koca bir sessizliğin içinde, Hoyrat bir çığlık olur adımız. Adımız, aynı taşa yazılır mı? Unutmayacağım bu yaptığınızı asla, Yüreğimin her hücresine ihanetinizi yazdım. Kırıldım, dökülüyorum şimdi mevsimsiz, Toprağıma sakın dokunmayın kitapsızlar. Şu sessiz duvarlara sessizliğimi, Boş avucuma yaşlarımı akıttım. Neredeydiniz diye sormuyorum Arkamdan gülüp geçtiniz Ulan! Kitapsızlar. Canımın acısıyla yaşadığımı fark ediyorum, Acıyla uyudum, acıyla uyandım. Öyle geceler yaşadım ki , Uyandığım sabahlara inanamadım. |