Kalbimde bilmediğim bir yüzün siması gezer su misali
Tüm kurumuş ve çatlamış topraklarımı onararak
Besleyici gülüşüyle
Burada, zamanın hiç bilinmeyen bir kuytusunda
Bense kök salıyorum parmaklarımla gecenin yumuşacık karnına
O gece ki parlak bir yıldız gibi sabit başımda
aydınlatıp hiç bilmediğim patikaları
çeker belirsizliğin büyütmek isteyen çağrısına
Durmaksızın yeni müjdelerle doğurtmak ister gibi beni
Zayıf çelimsiz ayaklarımla koşturur sana doğru
Sen sen karanlıkla gelen şefkatli bir anne
Uzanıp sevgi dolu göğsünün üzerine henüz büyümüş kalbin
Ninnisini dinleyeceğim
sana kesfedilmemiş mısralar yazarak heyecanlar tomurcuklanacak
hiç kimselere yakışmayan kablbimin tombul yüzünde
ıslak bir söğüt kokusu gibi dağıldı saçların
ruhumun gamzesinin yatağına.
Kanıyorum
Şiirle

23.11.2017 ( İstanbul )