Her sabah, kendi gecesine hamileyken gömeceğim
Gizlerimi yağmurla ıslanmış bir toprağın kokusuna,
Sen hiç bir şeyden habersiz bana gebe kalacaksın,
İçinde soysuz bir ağrı dilimlenirken
Çocuklar annesinden habersiz kendi katiline gülümseyecek.
Sabaha doğru uykuyla besleyip incecik bedenini
Akşamın serin karanlığını giyeceksin
Libas diye ,
Kalbim hiç bilmediği bir yolun kenarında
Tebessüm dilenir
Avcuma sürüp durdugum
Ve içime ufledigim bu som soluk
İlahi bir müjde gibi sarar toy kalbimi
Bilemezsin
Kulağıma eğilip kimselerin bilmediği bir ninniyi okursun
Susku cağını hünerle işler
Ben seni sevemem ben sana fakir ben sana hakir
Ben bana kuyu ben bana uzak
Yol ayrimlariyla damar damar olmuş
Bir hayatın döşeğinde zambaklar denli beyaz ,
Sen
Zambaklar denli okşayan
Ahh, derim ruhuma
Tutuşsa bağrındaki meşale ki
Akla sürülür mü şiir?
Sessizce inler mi lir ?
Seni bana özel yapan o yüce bir
Kalbimin incelipte koptuğu yere ne çok benziyor
Zaman dedim sığındım yaprağın damarlarına
Zaman hiçtir : hiç
Dağ eğildi
Bilek büküldü
Ne kadar kırılgansin ne kadar çekingen ve lal
Beyhude bir inleyiste en mai la ...

28.11.2017. ( İstanbul ) da