Ellerin
Üşüyorum
Yazılmayan ne varsa bize dair can çekişiyor içimde Kalbime siniyor ellerinin kokusu Hiç korkmuyorum o vakit Varlığına bin kez şükrederken Şimdi ölümlerden ölüme düşüyor kirpiklerim Ağlamıyorum inan Kırılır bir şeyler biliyorum Hatta yıkılır bu şehir Şiirler de yetmiyor artık Eksik kalıyor Yarım bir ay parçasına küsüyor gökyüzü Susarak anlatıyorum yokluğunu satırlara Bir yıldız ellerime çarpıyor Bağıra bağıra ölüyorum Duyuyor musun? Özge Özgen |