tren ve baharŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Nostalji
Dumanla tütsülenmiş balık tadı dilime kokusu ceketime sinerken kompartman köşelerinde k/ömür kokulu çay sıcaklığında bir hayali okuyorum steplerin sapsarı uçsuzluğunda bulutlara dokunmaya direnen alti üstü bir tren düşü ki insan alışıyor , ritmik titremelere ve uğultu senfonisine raylardan vagonlara yükselen sahi hiç üşüdün mü iki vagonun birleştiği küçük odacıkta Her istasyona yazılmış bir şiir var mıdır ya da banklarda geceleyen bir şair sanırım her köşesine sinmiş bir veda hikayesi tıkanır genzine garın işte bu yüzden istasyonda hüzünler hıçkırıkla yıkanır bu yüzden muştusu ayrı bir ihtişamdır baharın |