aglayabiliyorum
artık babam
yaşantımda büyük şeyler
var olmadığından degil
aglamalarım
birinin ölürse babası
yetim kalmışsa yavrusu
içime kor düşer
sen gelirsin aklıma
babasızlıga aglarım
canım babam

sen gelirsin
aklıma
özlem duyar
ağlarım şimdi
kimse anlamaz ki
bilemezler ki
duymazlar ki
görmezler ki
ben içime aglarım
saklarım gözyaşlarımı
her zaman oldugu gibi
bir şey yok der geçerim

özlerim
çocukluğumu
durgun saflığımı
duru masumluğumu
büyümek güzel bir şey
degilmiş derim
büyüdükçe insan
daha çok kırılıyor
anne ve babanın
azarlamasına
benzemiyor
azarlanışlar

imdadıma yetişir
devrededir
çocuklugumdan
miras kalan
masum gözyaşlarım
tek onlar kaldı bende temelli
tek onlar kaldı tertemiz
ve hala çok şükür bendeler
beni bırakıp bir yere gitmediler

yaşamış olduğum
onca aldanışa rağmen
dünyanın cok kirlenmesine rağmen
kirlenmedi
masum çocuksu gözyaşlarım
hala ak hala duru hala berrak
ben özledim diyorum çocukluğumu
ağladığımda
baba diyerek agladıgımı
şimdi kime ağlayayım
sen yoksun ki canım babam

çocukken
yoktu belki hiç birşeyim
ama kocaman bir sevgi
dünyasındaymışım
şimdi büyüdüm evet ama
sen yoksun ya
anlamsız artık herşey
çocukluğumdaki
senli
mutlulugum
eksik

büyüdükçe
herşey bırakıp gidiyor
sen de gittin işte
biraktın beni
kimim var beni anlayan
kime sarılıp
ağlıyayım şimdi
sadece
gözyaşlarıma sarılabiliyorum
bir tek onlar anlıyor
hicranımı
bir tek onlar biliyor
sırlarımı

gözlerim ve ben
biz hep ağlıyoruz
yüreğim
hep çocuk kalsa ne olur
kimse bilmiyor ki bunu
yine ağlıyorum işte
iki gözüm iki çeşme

sen
unutulmuyorsun ki
çocukluğum gibi
seni ve çocuklugumu
unutamıyorum
aklıma geldikçe
hep ağlıyorum

çocukluğumu
çok özlüyorum
çünkü orda sen varsın
hep yanımızdasın babam
cok erkendi gidişin
bizi terk edişin
tam oniki sene oldu
mekanın cennet olsun
benim canım
canım babam