ben İstanbul’u çok sevmezdim
içinde sen varsın diye sevdim
senin ayak izin var kaldırımlarında
senin kokun var esen rüzgarında
senin tadın var denizinin tuzlu suyunda...

ben İstanbul’u çok sevmezdim
şimdi sevmelerim -bilir misin? nedendir
bana aşık bir yürek orada atıyor diye sevdim
kumsalında ayak izin var diye
simit attığın martılar belki üstümden uçar diye
bana dair düşlerini
İstanbul’da kurdun diye sevdim...

ben İstanbul’u çok sevmezdim
İstanbul gelince aklıma
sen geliyorsun gözümün önüne
kalabalıklar içinde aradığım sendin
bir elini kaldırsan o an seni görecektim
ben seni içimin İstanbul’unda
hissedecek kadar sevdim...

ben İstanbul’u çok sevmezdim
içinde bir sen bana aitsin diye
koca şehri sen sayıp
yumruk kadar yüreğime sığdırdım da sevdim
bir itirafim var
-biliyor musun?
İstanbul’u dünya kadar
seni dünyadan da çok sevdim...

-beni ne kadar seviyorsun?
denince çocuklara
hani cevap hazırdır ya
kollarını açarak iki yana
bu bu kadar çok dünya kadar derler ya
ben seni dünyadan da çok
ahrette Cennet’im gibi sevdim...



13:53 31 Mart 2015
M E L E K


Şiir’ime ses olan değerli Şaire ve Yorumcu ( Özlem Demirkaya )
Bitanem çok teşekkür ederim sesine yüregine sağlık beni çok mutlu ettin sevgilerimle...