V a h ş i M e d e n i y e t
Ruh kalıbında esir, tene isyanda suret,
Uyku da neden hala fikir ve akıl; hayret! Neslini inkâr ile garba dönmüş hayali, Yoktur cebriliğinin cihanda bir emsali! Utansın soysuz tarih, bu vahşi medeniyet; Utansın yüzsüzlüğün girdabında kemiyet… Asım’ın nesli bile şimdi suskun ve yetim; Nasıl yaşıyorum der hala kemiğim, etim... Dayan birazcık daha mahzun ve öksüz millet, Bir gün bitecek elbet çektiğin bunca zillet. Anlatabilmek ona; neyi, nasıl ve niçin… Ancak kendisi olur koskocaman bir hiçin! Sonsuz bir bekleyişti asırlar süren uyku; Hangi kuvveti yenmez varlığındaki korku? Yeter ki dimdik dursun karşısında hür başın; Boğacaktır bu küfrü ağlasan da; gözyaşın! Kibrinin kıskacında perişan azgın fikir, Haydi, bulandır akan suyu; temizlensin kir! |