Vazo
Hiç bir şey
Eskisi gibi değil. Uzun bir şiire yazamıyorum seni. Genelde dağınık bir akşam üstünde karşılaşıyoruz. Sonra gidiyorsun. Elini tutamıyorum mesela. Uzaksın, Hep yorgun. İçler acısı bir yalnızlığa itiyorsun beni. Gece hep aynı Uykusuz göz bebeklerimi uyutuyorum koynunda. kimi zaman kirpiklerimde bir yığın hüzün. Ellerimle başlıyorum seni unutmaya göğsümde kocaman bir hıçkırıkla. Öylece parmaklarımda kalıyor izin. Azar azar yok oluşumu izliyorum. Sonrası Bir papatyanın Ölüsünü koyuyorum kırık bir vazoya. Hissediyorum Çığlık çığlığa D/üşüyorum sayfalarından Ve kalbinden.. Özge Özgen |
Duygusu derin
Akıcılığı su gibi bir şiirdi
Tebrikler