-kırılgan duyguların nemli penceresinde atan nur yürek...




uzun bir koridordu vakit beyaz lamba gölgesinde
kaç gün sabahladım kırılgan vucudumun eksik neşelerinde
dört duvar bir pencere hayat oysa nefesim beş güne altı hece
yağmurlar cok ıslaktı gözümde arada acının gölgesi




her gün karısıyordu ruhum az heyacanlı biraz bulut lekesi
bakdığım beyaz ışık duvarlar ilaç kokusu ve omuzlarım ağır
sarı lamba dur diyordu kırmızı kazağım ise cicek kokusu
özlüyordum oysaki seviçlerimde kelebek rengleri





icimde gömülü bir koca yılın tarifsiz sancıları
ufak ufak beni bitiren amaçsız bir sancı
geceler diyorum alma benden biriktirdiklerimi
düsüyorum santim santim üsüyorum yavasca




hayat cok garip,,,




yaldızlı gecelerde düşen ayları sayıyorum
bi gün kalabalıklar ertesi gün güneşlerim donuyor
penceremde yuvasız bir kuş kanadı
her gün gökyüzümden sanki bana bakıyor






geldiğimde yesildi duvar bahcesi
sonra sarardı rüzgarlar papatyalarımı aldı
bir kaç gün sonra denizler sicim gibi ağladı gök bağardı sanki
ondan sonra ayın parcaları örtü beyazın taneleriyle




uşüdüm ve sustum ...