son istasyonaklımca seviyorum hayatı bu rüzgar benim için var bu göğe savrulan kara duman bu tirenin keskin düdüğüyle kestim göbek bağımı bozkırın çatlamış toprağına saldım kendi kanımı yanlış yerde ölüyörsun dedi kadın istasyonun kenarında paslı tirenler gösterdim yarıya kadar içilip söndürülmüş bi sürü vagon raylarından geçerken iki tirenin tam ortasında daha çok zaman duracam burda çevirme var nasıl geldik biz bu halden o/hale göz göre yakın karartma günleri ellerim hep yüzüme çekili burdayım paragrafın başında yanıma çay az çerez al bi kaşık bal bi parça tiren sal tel ger kuş koy taş koyma aydınlık yollarıma yanlış yerde ölüyor olamam anadan doğma yolcuyum gurbet hazır kursağıma düğümlenir her an ağlamam gülmeyi hasret deşip yaram dağlamam sevda acılarını cepkenimde taşırım yanımda baba hatırası tabakam kaçak tütün yakalatır gibi tetikte aklım yazsam iki satır yetmez kesmeye dünü har’latıyor geceden kaldığı yerde günü yaşamak dediğin ciddiye alınmamış demek en son istasyondaydı kıyamet koyup günü geceyi üstüne kopardım beni artık buralarda anma haraç mezat düşerim sanma sekiz metre patiska dokuz tahta dağlarım çıplak rüzgarım beleş hadi helalleş kaskatı kalmış geceye dikili gözüm fena yıldız yağıyor kondüktör bağırıyor bütün tirenler bütün ray makasları teyakkuzda acısı eski mezarlar açtım gittikçe dibe vuruyorum öyle okkalı vuruyorum ki kimse inanmıyor onca güçlü olduğuma ah desem vurulurum ölümsüz bir yara bu boş vagonlarda yolculuk kaç para ondan yürek çağlaması ondan tiren ağlaması rayların ondan ölüp durması umutlarımın... Seçki kuruluna teşekkürler.. Sevgi ve saygı ile... |
Gönül dostu; Duygu yüklü, cana yakın müstesna bir şiir..
Kalemin hiç bir zaman susmasın…
…………………………………… Sonsuz Selamlar.