Lûgatsiz hüzünlerBeni konuşmaya zorlama nolur Kelimelerimi çoktan yitirdim ben Yüzüme geceler ilişirken Yalnızlık oturdu yüreğime Ömrüm , aydınlık günlerini yitirdi bayım Bulutların karanlık mavisinde , yağmurlar ıslattı hüzünlerimi Kim anladı , En masum yanlarımızı dolduran günahlarımızı Yarım kalan korkularımızı Kim anladı , Avuçlarımızda ki mutsuzluklarımızı Neydi hayatın anlamı Geriye dönüp baksak da Cevap bulmadı hiçbir soru Sahi , Acı , mutlu anların üstüne soluk alma payı değil miydi bayım ? Gözlerini öpmek istedim , İçinde ölü bir çocuk uğultusu olan gözlerini ! Yenilgiyi öğrendim Kurumuş bir çiçek kaderiyle gözbebeklerimde asıldı ruhlar Ve şimdi sözleriniz yasaklanmalı diyorum Sözleriniz, İnsanın ruhunu kirletmekten başka ne işe yarıyor ki ! |