//Çok uzaklarda unutulmuş kentleri hatırlatan şarkıları seviyorum
Tek başına yaşanan acıları
Ve hala Onun yerine de içilen iki bardak çayı //




Eskilerden kalan anılar birikiyor satırlara
Hazirandan kalan aşklar
Ağustosla gelen yağmurlar
Ve bir de eylülle dökülen
hüzün dolu yapraklar..


Oysa hiç özlemiyorum seni
Hiç beklemiyor ,
Hatta hiç sevmiyor


Herşey sıradandı
herşey yapay
Göğüs kafesimi yırtan acılar dışında herşey plastikmiş gibi gelirdi
Dünya sanki koca bir pamuk ipliğiydi
Ve her çektiğimde bir daha hiç birleştirip öremeyecekmişim gibi hissederdim sökülen yerlerini

Mutlu bir öyküye başlayıp
Sonuna hep okkalı bir Canı Sağolsun eklemek sanırım kader’dendi
Belki de kader’sizlikten

Şimdi desem ki
Sevgilerin en güzelini
Acıların en güzeliyle değiştiriyorsun
Ve kalbimi söküp çok uzak bir çöplüğe atıyorsun
Ve desem ki
Açtığım bütün kapıların ardında
Gezdiğim bütün yolların sonunda
Ve bütün sokaklarda
Bütün kentlerde
Bana yeni bir hayat borçlusun


Oysa,
Dedim ya hiç özlemiyorum seni
Hiç beklemiyor
Hatta hiç

Neyse..




gecmiszamansaatleri