Azad ettim küllenen fısıltıları
Fizan eşiğimin yanı başı
Azad ettim yırtılan koyu demlerimi
Daha mecalsizleşmeden sürgünlerim
Azad ettim Fizan’ı sürgün şehirliğinden
En derin hiçliklerimi giyinmeden türküler yaktım yeniden
Sevgi niteliği karantina da değil artık
Yüksünmeden sürdüm kendimi aşkın Fizan’ına
Sürgünlerim özgür artık
Yıktım beni yıkan uğultuların bile karantinasını
Ve kurdum mizahında umudun şehrini
Artık kültür geriliği değil yüreğim
Farz et ki Fizan mars ve ben dünyalıyım
Farz et ki artık yıkılmışlık Fizan ve ben artık sevda kartalıyım
Süzüldüm uzak iklimlerin gökyüzünden
Geldim yüreğinin, yüreğimle buluşan köprüsüne
Şimdi coğrafyam yüreğim
Simdi aşkın dili al bayrağım gibi şerefim
Asya’yla Avrupa’nın kesişimin de gönlüm
Gönlümde sen, bende sen
Aşkın ışığına gölge düşürmek isteyenler olabilir
Olur, böyle şeyler
Her güçlü ülke hain pusularıyla bezenmiştir
Gül, geç
Güldükçe güçlenir inanç niteliğimiz
Biliyorum kuzgun ayrılıklar, çakal vesveseler ve bilinçsizlik casusları sardı gönlümüzü
Olsun
Bilmelisin ki aşkım sonsuzdur benim
Göğün gülünde şerefim,
İmanımda mertliğim,
Gönlüm vatanım,
Vatanımda aşkım oldukça
Aşka dil uzatanın dilini kopartırım
Gönlümde iki sevda birinde vatanım birinde sen
Bil ki aşkın dilisin sen
Umuda yelken açan coğrafyanın bağrında
Anadolu’sun sen
Sen vatanım gibi güzel yürekli,
Sen sevdam gibi aşkın dili,
Sen kesişimin coğrafyasın da
Gönüller de lider, gelecek de bütünlük,
Gönlüm de aşk, Kalbim de aşksın
Sen vatanım gibi kutsalsın
Bil ki aşkın dili sende gizli