Erkencikten kalkar,oturur dama.
Şöyle bir göz atar, o renkli cama.

Mekanıymış zaten, bu sosyal ağlar.
İzler güzelleri mutluluk sağlar.

Üstelik şairmiş, bak hele şuna.
Yeşil ışık yakar, hep ona buna.

Şiirler hınzırın oltada yemi,
Oltana yılanlar dolansın emi?

Mahir avcı olmuş sayfalar gezer,
Cahil kalemiyle methiye dizer.

Aşka hasretim der kendini aklar,
Medeni halini sır gibi saklar.

Nikahtan söz eder nabız da yoklar,
Böyle yüzsüzleri deşifre paklar.

Pek hanım eşi var hak etmez onu,
Birinin elinden olacak sonu.

İlerlemiş yaşı kabul etmiyor,
Kart horoz çöplükten geri gitmiyor.

Listesi kabarık Su,Ayşe Fatma,
Cürmünce koş çapkın çok fazla atma.

Esma,Leyla,Hülya heceler durur,
Açar kamerayı şiirle ulur.

Cevap verilirse mutlu olurmuş,
Kendini cennet’e gitmiş bulurmuş.

Görmüyor ki gözü toprağa bakar,
Yakındır Azrail çelmeyi takar.

Edebini takın haddini aşma,
Terlisin yavaşla çatlarsın koşma.

Attırma tepemi,teperim seni.
Eti yenen kuştan zannetme beni.


Gönül Aydemir Adıgüzel