Umut Hep Var Aslında
Hiç umut yoktu, diye düşünürken
var olur zaten umut hiç umut yoktu aşka dersin kavuşmak hayal dersin bir de bakmışsın kardelen gibi hiç ummadığın anda bir şeyler tutuşuverir kanında gün yüzüne çıkar umut öfkeden ve kaybetmekten bıkar umut o soğuklukları alıp hayat olur aşk olur yanar yanar gönülde köşk olur... umudun rengidir mavi kimi zaman kan kırmızıdır albayrak gibi kimi zaman yeşil kimi zaman başımızda eser efil efil güneşin dağların ardında parıldamasıdır bazen bir çocuğun elinde ki balondur Hiç umut yoktu ne Çanakkale’de ne de başka cephelerde biz dirilttik umudu Rabbın dilemesiyle bir kuru ekmeğin bir tas çorbanın sıcaklığında biz yaşattık yüreklerde gönüllerde... umut hep vardı aslında arayıp da bulmasını yaraları sarmasını bildikten sonra odur bizi ayakta tutan odur bizi yıktırmayan yerle bir etmeyen vatan sevgisini yüreğine koyduktan sonra... AHMET ZEYTİNCİ |
emeğine sağlık saygılarımla