Kumpas
Ben bu dünyadaki kaybettiğin en büyük aşıklardan
Pişmanlıklarından delirircesine isteğin o adam Yıllar önce yalnız bırakıp unutup gittiğin yaralı kalp Sevdamın büyüklüğünden gözlerini kör etmiş o insan Ben inancı olan yaradılanı yaratadan ötürü seven Mertçe delikanlı gibi istenmediği yerde durmayan Kafasında sonunu getirecek yalanlar uydurmayan Aslan gibi özü sözü bir olan doğruluktan hiç şaşmayan İtme karanlığa sevmesini bilmiyorsan çekme tuzağa Yoksa inancın gelme sevme bahsetme aşktan birdaha Besleme haset kin nefret olma şeytanın oyuncağı Sözünde duramıyorsan uzaklaş kimse çekmez bu isyanı Bu nasıl bir düşmanlıktır ki yıllar yılı yok faydan Kan davalı hastalıklı düşman gibi hep zarar ziyan Bir kelime bir laf çıkmıyor sevdadan yana ağzından Ne aşklar soldu ömrümde bıkmadın mı bu kumpastan |