Duvar
Gül kurusu
Bir yalnızlık benimkisi. Duvarlara çarpıyor yüzüm. Ellerimde eskiye dair yazılmış şiirler. Acıyan ne varsa içimde, Üstünü örtüyorum ıslak bir mendille. Susmak geliyor içimden. Hatta hiç yazmamak sayfalara adını. Kör olmak, Unutmak, Ve bırakmak oluruna her şeyi. Boşuna uğraşıyorum Gelenler gidenler hep aynı. Değişen sadece zaman. Üşüyorum Bu karanlık çağda. Kalbimi yerinden söküp atarcasına acı çekiyorum. Sevmek bu değil Aşk bu değil Yanıldık sevgilim! Bize yakışan ayrılığın diğer adı Yalnızlık şimdi... Özge Özgen |