Tek kişilik
cezaevine kapatılmış hücre mahkûmuyum ben
vaktin sadistliğini
şizofren psikopatlığını taşırım
beni
bu halimle sevemezsin
benimde
sevdalara ayıracak vaktim yok zaten

yorgunum
ne bu hayat sevdi beni
nede ben bu hayatı
nefretimiz yaşamla bir birimize
asi rüzgârların tutkunuyum
her esişinde
feryadımla yırtarım göğsümü
acılı sızlayışlarıma dayanamazsın sen

yabanda
çiçekler sessizliğime açar
yoksulluğuma solar
hani bir yere kar düşse
orada donar orada üşürüm
gün görmemiş vadilerin
efkarlı saatlerin sisi gibiyim
sevme beni
daraldıkça çökerim kuru ağaçların üzerine

ayaz karlı bir zamanda doğmuşum
alın yazımda soğuk
kaderimde don var benim
çözemezsin
itilmiş
hor görülmüş
yetim çocuğun ah’ı var sanki
günün her anında kendime terslenirim
yamalı pantolonun
delik ceplerinde
harçlığını kaybetmiş oğlan bebeği gibi
donuk bakarım her güne
sevme beni
katlanamazsın matemli kahrıma

bırak suskunluğum
sessizliğim kendime
bozma dünyamın kahpe rengini
sen sevmelere sevilmelere layıksın
bu âlem sana güzel yakma kendini çek git yoluna