Güneş Kokulu" mâsum bir utanç ile düştü pembeliği yanağımın boş çerçevesine " ağzımın içinde ılık nefesi iki dudak arasında bilinmeyen o ismi kalbinin atışıyla son buldu sessizliğin siyah gizemi inşallah hoşgeldin diyebilirim cennetin değişmeyen güneş kokusu ve inşallah tenimde durabilirsin hiç gelemeyenim son öykümün panjuruna takılır rüzgâr saçlı yâren’in ayak sesleri vira bismillah ! göğsünden taşan ırmaklar kucaklar gökkuşağının toz pembe hikâyesini ! 13/10/2017 eMİNeYZAMAN 11;44 |
şairin zaman algısı hissettiriyor kendisini
zamana meydan okuyan, yitip giden zamanlarla anlamını yitirmeyen, tazeliğini koruyan, kalıcılığı yakalayan dizeler
yüreğe, emeğe, kaleme, kelama bereket
saygı ve selamlarımla...