Yok mu Yâ Râbb nevbahardan hiç umut
Kış ayından çok usandım, yaz hani?
Nârı nûr et, bir ışık yak az avut
İkramından hüzne kandım; haz hani?

Dert musîbet, ömrü külfet âcize
Gamlı gülzâr, neş’e dermek mûcize
Ardı gelmez sarp yamaçlar zor dize
Dik yokuşlar bitti sandım; düz hani?

Pâyitahtım yerle yeksan, taç kırık
Saymadım hiç, kaç yaram var, kaç kırık
Onca kârım bir amansız hıçkırık
Sırra vâkıf, zevke mâtuf söz hani?

Vakt-i vuslat, kaçtı fırsat, dar zaman
Şer tuzaklar nefsi yoklar, pek yaman
Belki bin kez tövbe ettim, el aman...
Ben kulundan balsa matlub; öz hani?

Azdı derdim, az dokunsan kan akar
Izdıraptan bezdi bahtım, yan bakar
Dosta vardım, dilde feryat, can yakar
Süzdü zâhid, sordu saf saf; buz hani?

Tövbesinden bahtiyarken müstecap
Her cenahtan çok günahtan doldu kap
Dâvetin var, tek kapımsın, zor icap
Derde derman istemek çün yüz hani?

Tesbihimden zikri saldım "Hayy" diye
Yaş akıttım gizli-zâhir duy diye
Yağmurundan damla düşmez pay diye
Gözlerim kör, Rahmetinden iz hani?

Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün

Mecit AKTÜRK - GÜMÜŞHANE