Tel
Bugünler’de
Eski ve yorgun bir ağrı gibiyim Göğüs uçlarımdan yalnızlık damlıyor Üst katı olmayan şiirler yazıyorum Bir ucunda yanık hikayeler Ve paramparça ayak izleri gecenin Her cümlede saçlarımdan bir tel kopuyor Kimseye anlatamıyorum Kimsede anlamak için dokunmuyor kalbime zaten Avuç izlerim yangın yeri Susmasam Öpecek biri alnımdan Sussam üstünden geçecek elleri O yüzden ben ölmeyi seçtim... Özge Özgen |
Ayrıca dışa vurum.
İmgeler o kadar yerindeki...