Yağmurda
gölgesine çekildi
Uğultulu bir gök kaldı ardında
Delik deşik bir hüzün
Ucu yanık mektuplar
Şiirden öte bir yalnızlık benimkisi
Çok oldu sevişmeyeli
Esmer uzun boylu bir adamla

Kolay yoruluyorum
Ellerim daha çabuk üşüyor
Yüzümde ki çizgiler
boş bir duvar parçasından ibaret
Yaşlanıyorum
ağırlaşıyor bedenim
Asık yüzlü bir eylül döngüsü bu
Az sevmeyi bilmiyorum
Bir sobanın arkasındayım uzun zamandır
Delik deşik şiirler yazıyorum
Zaman ıslak bir yağmur gibi kayıyor ellerinden
Defalarca
Uykuya yeniliyorum
Mayhoş bir tad bırakıyor genzime Ekim.

Sonrasında
Uzun boylu esmer geceleri alıyorum koynuma
Ulu orta
ve çırılçıplak sevişiyorum
Yarım kalan bir sabahın ardından
boş bırakıyorum bütün gölgeleri
Islak
bir paçavra gibi
Şimdi daha bir solgun duruyor ellerim
Sonra yüzümde
aldatılmış bir kadının resmi çiziyorum
Çok şey eksik
Ve yarım
Tuvale yansıyan ben değilim
Kalbim


Özge Özgen