GÜZÜ DOĞURAN EYLÜLSeninle çıktığımız yolun sapağında Ayrılık mührünü vurdu Birbirimize ulaşacağımız yolları Çekiştirdi temmuz En yakıcı alevlerle mevsimine veda ederken ağustos Merhaba dedi eylüle Ve,biz yeniden doğduk Sakın ha dokunma, laf söyleme eylüle Sana geleceğim yolları makasladı güz rüzgarıyla Yaprakları diri tuttu dallarında sararıp solsalarda Aşklara hep şahitti Ve aşka dair mutluluklara En güzel duyguları yeşertti Dökülen yaprakların ardından Geçirmedi hüznünü yol edip sol yanımdan Bahar kesitlerine Kıt kanaat banarken tomurcuklarını Güzü doğurdu eylül Ve, güz astı hüzünleri boynundan Sarı sevi ağaçları Uzattı yaprağını tan çiçeklerine Kol kanat gerdi Bir ateş topu gibi Yuvarladı hüznü Eylül Göç’üne izin vermedi Derin aşk duyguların Kış menekşelerine Kucak açarken eylül HÜLYA ÇEİK |