soylu dolunay..
DOLUN ışıyan tenin
bana bir AY bıraksın.. biri sevi diyorsa yeni gülüşler üretiyordur biri ’seni’i gizliyorsa kendini türetiyordur güneşin yönleşmediği yerde kar çicekleri karalar ellerin sonunda gökyüzünün ilk yıldızı emeğe başlangıç olur her şiir bire bir kalır yarına doğar yeniden soylu dolunay’la dolun-sevdaya dolun-kayalarla.. ağzın alevlenir rahminde dişi kırların periler titrer çocuk masallarında at şaman törelerine emzirir yavrusunu çeşmelerin ad-kütüğüne hayıratı kazınır dantelli suyun cenin bağlar anal özerkliğinde döl-yatağın tufan yararına ruh dinginliği için titreşir pagan havarileri afrika rahiplerinin dolaysız dönemecinde yanaklarının bir gamze nihavent çeker taksimlere.. doğarsın yeniden soylu dolunay(L)’a |