son hasret baharı...yaz güneşi sıcak geçtide huzuru son baharın renklerinde gördüm kızıl sabahlar yesil yağmurlar ve şimdi beyaz durgunluk hasret doğanın bir yanı sarı kaplı düşen kırmızı kahveye sarılı dallar kırık kurak gibi yollar yesilin meydanında sessiz kuslar toprağa yarım kapatılmış anlar gizli budaklı öksüz kalmış geçmiş karanlığın icinde beyaz kartaleri acılmış ellerde dua kınaları senindir gün ve bu geçmeyen ayın mavisi yesil ve kahve arası yaşam taneleri öbek öbek nur gözünden düşen kubbe burukluğu lavcivert sarılmış yüreğinin al kızıl goncaları zarif ellerinde son baharın hüznü saklı bırak kırık kanatların özgürlüğün mavi derinliğine uçsun yenilgi yenilgi büyüyen temiz yüreğinde acıyan ve kanatan büyük bosluk huzur bulsun "sonbahar beyaza acılan kapı" "yeryüzü topraktan ayrı" " kilidi örsüz demiri cile biyeli" "arzın gecmisi gündüzün yedi güzü" |
huzuru son baharın renklerinde gördüm
(...) şiirinizi okumak güzeldi Osman bey.Saygılar.