Sessizliğin FırtınasıUyanıyorum yaşadığım buhrandan Kalkıp yürüyorum İçimdeki depremin acı sonuçları Bir bir karşılıyor beni Enkazın altında kalmış hayallerim Çocuksu ruhum Gençliğim Kendimden bile sakladığım duygularımın Cansız bedenleriyle karşılaşıyorum Sicim gibi akan yaşlarım Adımlarıma karışırken Bırakıyorum senin yıkıntılarını ardımda Yeni bir hayat Yeni bir başlangıç için çabalarken Aslında hiç ilerleyemediğimi fark ediyorum Çünkü halen atamamışken Seni senli hayalleri bizi bir kenara Nasıl başlayabilirim yeni hayata Gözlerim yollarda Elimde telefon Seni beklerken Nasıl hiçbir şey yokmuş gibi yapabilirdim İçimde sensizliğin fırtınası koparken Her yeri kasırgalar vururken Talan olurken tüm hayat Dışımdaki sahte gülüşler ile Herkesi kandırdım Hatta çoğunlukla kendimi Ama unutamadım be seni Belki de unutmak için çabalamadım Bassaydım sol göğüs kafesime Koskocaman bir taş parçası Yada söküp atsaydım Kalp denen hayat verdiğine inanılan Ama birine tutulup hayatı zindan eden Kas parçasını Belki unuturdum seni İçimdeki fırtınalardan kurtulan Ufak bir umut parçası ile Yürüyorum yeni aşklar Yeni hayaller şehrine Seni kasırgalarla Enkazlarla Tükenmişlikle bir kenara bırakarak Unutuyorum Evet ben seni artık unutuyorum Hak ettiğin ne varsa yaşaman dileği ile Çünkü bilirim ki Kimse yaşattığını yaşamadan ölmez İçindeki kasırgalarda Enkazlar da kaybolduğun günlere Senin için hiç yas tutmadan İlerleyeceğim Güçlü adımlar ile aydınlığıma Elveda kendimden çok sevdiğim |
Kutlarım.