Sensizliğe İlk Adım

Bunca zamandır hep doğru kelimeleri aradım.
Nasıl tasvir edebilirdim ,
İnan bilmiyorum.
Kimse göremezdi seni benim gördüğüm gibi,
Yada kimse bakamazdı sana Leyla’yı kıskandıracak aşkla
Ancak şimdi alelade birini anlatır gibi anlatıyorum seni.
Oysa seni tanımlayan kelimeleri her duyduğumda,
Adeta konser verircesine ritim tutardı kalbim.
Şimdi ise varlığını bile hissedemiyorum.
Atıyor mu ondan bile emin değilim.
Sen gittiğinden beri tadı tuzu yok hayatımın,
Aldığım nefes bile ulaşmıyor ciğerlerime.
Bazen seni tamamen silip atmayı düşünüyorum,
Aklımdan, kalbimden ve kazındığın her hücremden.
Ama öyle bastırarak yazmışım ki seni hayatıma.
Silsemde koparıp atsamda,
Açtığım her yeni sayfada yine senin izin oluyor.
Adın her anıldığında,
Kalbimdeki yaralara tuz serpiliyor.
Ama biliyorum ki bir gün tüm yaralarım kapanacak.
Belki izi kalacak ama senli her şey silinecek.
Ve zamanı geldiğinde tüm yaralarımın bir merhemi olacak.
İşte o zaman yeni bir defter açacağım.
Ve senli hayatımın defterini,
Seni,
Bizli tüm hayallerimizi ve anılarımızı,
Giderken beni gömdüğün o mezara gömeceğim.
Bir mezar taşı bile olmayacak.
İşte o zaman anlayacaksın.
Canlı canlı gömülmenin ne demek olduğunu,
Hayattayken bile cehennem ateşlerinde yanmayı,
İşte o zaman öğreneceksin.
Kimse yaşattığını yaşamadan ölmez..