UNUTUR MUYUZ SENİ BİZ...
Aylan
Can kuşum bil ki Sen hiçbir zaman bizim Hatırımıza gelmeyeceksin Çünkü hatırımızdan daha Hiç çıkmadın ki… O gün o hâlin Nasıldı bir bilmeliydin Sanki cennetteki bir gılmanın Tepsisinden yere düşmüş Zarif ve şipşirin Bir meyve gibiydin O derin göğün Görünmeyen katlarında Sanki melekler seni bir süre Kucaklarına alıp hoplatmışlar Sonra usulca Bir ipek kundağa sarmışlardı Ardından Tek tek güzel yüzünü öpüp Bizim Ege’nin tertemiz Sularına bırakmışlardı Söyle Aylan neydi seni Bizden böylesine Yüzükoyun kaçıran O gün Denize mi düşmüştün Yoksa Bize mi küsmüştün Yıkarken duru sular seni İpek ipek köpüklerle Gergef gergef faniliğini Ah Aylan! O yakıcı hatıran Kaldıramaz ayağa bilirim Bin yıldan beri Mışıl mışıl uyuyan gafilleri Ancak eminim bir gün Diriltir ruhun ebabilleri Savrulmuş sapla saman gibi Geçirir Rabbin izniyle Yerin ta dibine Ebrehe’yle filleri Mesut ÖZÜNLÜ * Bu şiir, 2 Eylül 2015 tarihinde ailesiyle birlikte bindiği botun alabora olmasıyla Bodrum açıklarında denize düşerek hayatını kaybeden Kobanili "Aylan Bebek"in trajik öyküsüne dikkat çekmek ve insanın insana yaptığı zülmü protesto etmek amacıyla kaleme alınmıştır. |