Aynaya bak!
İnsanoğlunu, dünyaya yararsızlığını okudum.
ellerin hanımeli sessizliğinde sarıyor duvarlara eylûl kutsanmış gecelerin kalp yetmezliğinde ağırlık ağır aksak ve gamlı hazan içinde akıyor zaman bitmez tükenmez bir hüzün selinin * o buğdağ tanelerinin ölüme susamış uzanmış boylu boyunca hasadın kilerinde kırık camları gönül evinin dolabaçlı yollarına uzanmış yıldızlar sersefil hazzını yaşıyor yitirmişlikleri ağlamadan gülmenin * gözünden dökülen karanfil kokulu inci taneleri birikmiş kıyısında kirpiklerinin usanmaz uslanmaz tükenişlerin girdabında soluklanıyor mihraba yürüyor ayak izlerin sırılsıklam kanter içinde evveliyatı ve sonsuzluğu saydıkça adımlarını geçmişin geleceğinde çimleniyor; alnından öpülesi hiçsizliğin ve kimsesizliğin bir zindan kin nefret tarlası * o ki; bir tarlanın kenarını çevirecek dikenli tel kadar kalabalık silsile neye yarar ki, hepside zalim ve yararsız yaranı deştikçe dürdükçe kanırtır haksızlığın sanatını dokur donatır yürek urbaları düşmalığın ve böylece doğdu kin, nefret kanını emdi kardeş kardeşin tadını alamadı insanoğlu sevmenin ve sevilmenin güzelliğinin.. Nurten Ak Aygen 13.09.2017 |
Gönül dostu; Duygulu şiirin güzelliği ilk okunuşta işte bu şiir dedirtiyor…
………………………………….. Saygı ve Selamlar.