MasalŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiirin hikayesi şiirin kendisidir.
Demistiki;" beni yaşamak; ateşe atmaktır kendini çıra niyetine."
Dedim ki; tutuşacağı varsa insanın çıra olmaya gerek yok o yangında kül olmaya razıyım. Böyle başlamıştı masal Sonra seven sevdiğiyle giden gittiğiyle kaldı. Ne yanan oldu ne de ateş olup yakan... Hepsi bir kaç aşk dizesinden ibaret kaldı tarihin geçmiş anılarında... Ve anılar Gün geçtikçe geçmeyen zaman dilimlerinde lime lime etti yüreği Kendini kandırmalar cabası kaldı heybesinde mecnunun Şirin şiirin faslı hiç değildi. Dağlar koynunda saklamıştı ormanı çöl görmekti mecnun ki... Halbuki, bulutlar yağmur olmaya yeterdi Sebepsizdi bunca gözyaşı Kuyu Yusuf’u istemişti Farzet ki ben de seni Kuyu Yusufsuz kaldı ben sensiz Zindanda Yusuf’un duası olmak istemekti benimkisi Sen zindanı seçtin Ben seni... Kalk hadi Bitsin masal da hüznünü bulalım günün Günahından öp beni bu boşlukların Boğulmaya başlarken cümleler gözlerinde Sol yanağının gamzesine göm beni sevgilim... |
Gönül dostu; Sevmek, sevilmenin önünde gelmektedir...
Kutlarım...
………....................................Saygı ve Selamlar..