Biz aynı kavalın ritmiyiz ümitartık çıkıp gidiyor boşluğunda üstüme yuvalanan ağrıma gidip _ bildim beyaz buharların çiğ olduğu tepelerin ardında çay bahçeleri ne güzeldin damlıyor uykularıma yankılanan sesin _ nefesin yine izi kaldı duvarlarımda tekrar göbeğimi kesişinin ellerim acıyor ölüme kaçmış çukurlar oldu _ ancak alçı mı kapatır bu kağıda sinmiş ebru güzelliğinin kırıklarını hiç bilemedim odadan odaya dolanan ay _ söyle sararan kıyısızlığım mı yanlış yoksa kerteriz almadan girdaplarda dolanmalar üzgün bakışlar yıkık duvarlar gibidir yalnızlıklar artık günler uzuyor oruçlarıma inan çok acıyor sensizliklerim... |