o yedi verdi ben bir,gül gibi geçindik sek/izimiz bu
ara sensizlikte...


eski püskü bir ben
hafifmeşrep bir hüzün
rengi kaçmış asuman
ve açık saçık bir yazla
kimseydik birlikte,
ters tutulmuş yalnızlığımda
şehrimden vazgeçmiş,
bir sahil kasabasında
iki yüzümüzü de sevedursun istedik,
eşleşmemiş tanrıçalar

saçları suda dikenleşen kestane
dudağı elma şekeri
gözleri kırkikindiydi,
inadına bir belkinin
doyumsuz iştihamın,
diri ele geçirilmiş dününde
zaman aşındırıyordu,
buruklaşmış duyguların başkaldırışı
dil bilen gözlerimde,
ne hali varsa görüyordu
hiç şarkısı olmayan kadınlar

aşk peçeliydi o ara,
sessizlik feryad ü figan
vakti tenhaydı İstanbul’un
caddeleri zarar
ve sokak aralarında
hezarfandı bütün martılar
gelgit denizlerinin,
kımıldayan sularında
iç geçirirken noktalar
virgüllerimde yutkunuyordu
gölge oyunlarımda ki tanrıçalar

ve o ara...
tahta atını bıraktı okunmuş meydanıma çok tuzlanmış
denizler...yenildi gün
büzdü dudağını avucumdaki çenem...
en iyisi uzağa gitmeli benden


eylülikibinonyedi
Demir Mutlugil