İz
Susarken,
Keyfe keder acılar biriktiriyorum içim de, Yorgun mısralar. Geceye gözyaşı düşüyor şiir değil. Sonrası eylül hüznü. Eğer soracak olursan, Hep ayını bildiğin gibiyim. Eskimiş bir resimde görmüşler. Hayli çirkin, Bir hayli yorgun, Değişen sadece yüzümdeki izler. Bazı geceler, Çıplak kaldırımlar da Biriken bir yağmurun gölgesine düşünüyorum. İrili ufaklı çakıl taşlarından, Utangaç turkuaz mavisi bir gök yitiriyorum avuçlarımda. Sessizce ağırlaşıyor bedenim Ölümden önce son şiirim bu. Yalnızlığa gidiyorum. Sormayın adımı, yaşımı, Bu hayat benim! Hiç kimse değilim... Özge Özgen |
Kendimi kadehlere vuruyorum
Seni geçtiğin yollara soruyorum
Yine taş kalbinle
Bir günümü zehir mi edeceksin
Boynumu büktürdün,
Aşksızlığa sürgün gönderdin,
Gülüşünle aşkı öğretirdin
Mevsimler seninleyken böyle soğuk değildi
Güzel şiirinin verdiği ilhamla yeni yazdım değerli şairim hediyemdir,,selamlar