damlaya damlaya, yarin bakışı
tutulmaz oldu da yıktı bendini
gönle vurur güneş der ki aşk ışı
çaktı tek kibritle yaktı kendini
.
çöllere saraydır gördüğüm serap
bulmuş ki yarini sönmüş afitap

aklım düşer aşka, yaprağın döker
o ne bedeldir ki, şu kalbim söker
günaha dizlerim, dayanmaz çöker
her kabulüne arz; ettik indini
.
suyuna vermiyor toprağım harap
ayağımda değil ördüğü çorap
.
hay idamesine fırka ismetim
yönüm dönük yardır istikametim
sevgilere mühür, belgit kametim
muallakta komaz tutar pendini
.
diz çökmüş adeta umuda mihrap
ayinin arıyor bulsa muhatap
.
çekemem bozgunu incedir ipim
afetlerde dahi susar garibim
sam yeliyle uçan, gubar karibim
mana götürmesin tut abadini
.
sular seller alır, beni de itap
her işin sonuna her hesap kitap
.
dönüktür göklere şük’riçin avuç
dilencidir bazen aşk için avuç
nükte der nüktedan meşk-î tetevvüc
gecelerime koy yaşam şadini
.
başıma geçersin düşünce bitab
yapmazsın bunları yazmasa kitap

su geçirmez elek bir dağ iç eler
kırklayan her damla berrağa çeler
bu yoksula şifa altın ökçeler
omuzlarım bomboş ver iradini
.
odun atar daim ateşe mehtap
mübarek yakamoz, patlayan maytap