Anlatsam gönül sana içimde ki zilleti
Diş izleri ruhumda kopuyor kıyameti
Çözebilsek sırrını nedir bunun hikmeti
Bir atımlık dünyanın yokmuş hiç merhameti


İstedin ki bülbüller vefasız güle tapsın
Şu gönlül ikliminde yazdığım son kitapsın
kıyameti bir aşkta yorgun düştün bitapsın
mahkeme-i kübrada bir celselik hesapsın

İçimde ki şeytanı vuramazken ben bende
Mihnetine of demem aşkı tattım sayende
Bana da bir yer versen ruhunda ki payende
Leyla olmak isterdim çölde ki hikayende

can dediğim canımın sırtımda bıcak izi
yerden yere çaldı bak o melun kader bizi
duruyorken karşımda şeytanın bedbin yüzü
dinecek mi sandın sen ruhumda ki bu sızı

istemem merhemini olmasın derde deva
buğulanmış resminde bulurum bin bir heva
akıl almaz biçimde hezeyanlı muhdeva
arafta çözülecek bu bilmece bu dava



Meyhuş um ne haldeyip eğer buysa eserin
Çöllere bir can düştü oldu şimdi serserin
Leylanın kucağında kanıyor yüzü fecr’in
Şükret mecnun haline beteri var beterin


Haydi ömrüm veda et son trende dolacak
Güzergahın malum ya o buz gibi salacak
Anıların beklide bir şiirde kalacak
Yaren denen meczup da yerle yeksan olacak

NİLÜFER GÜR GÖKDEMİR