GÜNDÖNDÜGün çiçeği güne döndü yüzünü, Akşam sefaları yumdu gözünü, Boğazın da düğümlenen sözünü; Söylemesen ölür müydün, sevdiğim, Kal deseydim, kalır mıydın, sevdiğim ? Gün ortası kar düşerse gönlüme, Bıçağı zamansız vurdun gülüme! Maya çalmak ister iken gölüme; Kırıldı kaşığım, kaldı elimde, Kelimeler buz kesiyor dilimde! Meşelerin olmaz mayıs çiçeği, Ulu orta söylemezler gerçeği, Sevgilinin en alımlı, gökçeği; Kalırken yollarda, hem yansız, yönsüz, Düşer gönlümüze, gelir apansız, Sevda düşer gönle, yürek burkulur, Böğrüne ansızın hançer sokulur ! Ortalık bir anda, kan revan olur; Kan tutar da beni, kalakalırım, Yar akrebim olur, ben sarılırım ! Erdemliyim, hiç görgüsüz değilim, Bilesin, ben asla yüzsüz değilim, Lügatıma yaban, arsız değilim; Değişmez akşamdan insan, sabaha, Çıkar söz ağızdan, dönmez bir daha. Gelip geçti, küçücük bir fasıldı, Ak gözenin karasuyu kesildi, Resetlendi kalbim, geçmişi sildi; Bundan böyle, bengü sular içerim, İçerim de, benliğimden geçerim... Hayrettin YAZICI |