Ömür dediğin nedir ki Can; sabah ezanı ile başlar an olur sela verilir.
Ömür dediğin nedir ki Can; Sabah güneş doğar, an ömürse gün biter.
Ömür dediğin nedir ki Can; Gök hüzünlenir, yağmur tanesi gibi düşer deryaya işte o damla.
Ömür dediğin nedir ki Can; rüzgar eser, sen çınar sanarsın kendini, bense yaprağım düşer giderim.
Ömür dediğin nedir ki Can denizden sahile koşan dalga olur, gelir ayaklarına dokunur başım.
Ömür dediğin nedir ki Can güz olur, giyerim beyazı kanatsız kar tanesi gibi düşerim kara toprağa.
Ömür dediğin nedir ki Can gün olur, gece sarar hasretin misali dört yanımı. Ve ömür katran karası bir saatin yelkovanı gibi salisenin içinde ansızın zaman tamamdır. Vakit dardır Can, dardır o vakit. Söylemeye ne hacet..
Senin aldığı nefes gibidir benim sevdam. İlk ben düşeyim isterim ellerinle teslim et toprağa.
Tebessümünle uğurla.
Tutuğun ellerime ver ellini. Yaklaş, yaklaş sana bir şey diyeceğim.
Ömür dediğin sensin. Ve ben seni seviyorum meleğim.
Hadi Ört üstümü kara toprakla, üşümesin artık tenim.
Hey Can sana bir şey diyeyim mi? Öyleyse kulağın yaklaştır, gece duymasın.SENİ SEVİYORUM.
Hadi ömrun son reklesinde tüt yüreğimi ateşi tutabildiğin kadar.
Can sen ağlama, ben gözünden düşen damlanın rengin-deyim.
Şiir kamil üci