Eski
Mesela
Yazarken bile insanın içini acıtan bir şey var bu şiirde. Ve bir çok mısrası eksik. Çoğu şey bir yalana karışıyor. Ellerim anlamını yitiriyor. Düşünsene mürekkep kokmuyor sayfa araları Herşey tek bir cümlede bitiyor sanki. Güvenmek, Ve sevmek, Hiç birinde ben yokum. Gün kızıl sonrarası bir yalnızlığa dönüşüyor Sessizce ağırlaşıyor bedenim.. Kuytular gri bir iz bırakıyor ardında Solgun bir gök. Sonra bir veda busesi düşüyor avucuma Gecenin sessiz loş ışığında. Yalnızlık, Yorgunluk Hepsi ayrı dili konuşuyor. Eski bir şiiri okuyorum, eski bir hayat. Hepsi aynada bir yansıma Bende bir gölgeyim, Sadece gölge... Özge Özgen |
Çok çok beğendim...
Kutlarım…
........................................ Saygı ve Selamlar.