Rüyada KaldımGönül otağına serdiğim minder Hüzün gözyaşını nasıl mı sildim Yaşını göstermez tam kırk beşim der Kaderim diyerek yutkunup güldüm Sabır tesbihini düşürmem elden Gözleri söylermiş beklemem dilden Aşka hasret biçip isteme kuldan Asumana bakıp öylece daldım Yarışırken yaşlar akmaya gözden Notasız güftesiz çalmayan sazdan Baharı bitmeyen gelmeyen yazdan Harında yanmayı Şems’ten mi aldım Gözlerim kapansa yürek gözümsün Dillerim sussa da canda özümsün Söylenmese de bil, aşk son sözümsün İçin için yanan ateşe yeldim Yürüdüğün o yollar çıkmaza döner İçimde ki yangın elbette söner Küllerinden doğan Anka’da konar Ayı yastık yapıp rüyada kaldım İM Nurefşan |