ÇILDIRMIŞ OLMALI HASRET



Sevmek için mesafe en etkili silah gibi
Gittikçe kokunu bırakıyor yorgun yollarıma
Daha bir sevesim geliyor uzandıkça uzaklara
Hep bir umut kelepçeleniyor kollarıma.


Çıldırmış olmalı hasret, delirmiş olmalı kalbim
İstedikçe unutmak rüzgarınla savruluyorum
Ateşiyle kavruluyorum düşlerimin
Hep bir adım ileri ve binlercesi hep geriye
Gittikçe resmin çoğalıyor gözlerimde.


Bir garip hayat sanki, gelmez diyorsun hep
Bitmez sanıyorsun gidiyor sanki toprağa inat
Solmaz dediğin çiçek bile boynunu büküyor
Ve ben hala benim olman için savaşıyorum
Çıldırmış olmalıyım, ben yokuşların adamı
Doğrusu yanlışı yok inandırmıştı bakışların
Ah yok mu şu her kışın gözlerinden akışın.


Çıldırmış olmalıydım, belki yok belki var olmalıydım
Sokulup sevdama sarılmış mıydım umutlarıma?
Gökyüzü gibi ağlamalı, yüreği ıslak mı anılmalıydım
Geçen her zaman ve sen ve ben, ha bir de onlar
Her soruya cevapsız mı kalmalıydım.


Ve bir, iki, üç, dört ve beş yıl
Sayılarak mı bırakılmıştı kahrolası özlemler
Mehtaba asılmış hayallerim kadar uzaksın
Ve ben dilsiz bir yağmurun sustuklarını dinliyorum
Ve yine çıldırmış olmalı imkansızlıklar
Ve sen karanlığa hükmederken ben ışıkları yaktım
Seni geceye, kendimi güneşe verdim bugün
Ve yine gün doğuyor, delirmiş olmalı sunset
Çıldırmış olmalıydı hasret.


..

ÇILDIRMIŞ OLMALIYDI HASRET – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri