Çıldırmış Olmalı HasretÇILDIRMIŞ OLMALI HASRET Sevmek için mesafe en etkili silah gibi Gittikçe kokunu bırakıyor yorgun yollarıma Daha bir sevesim geliyor uzandıkça uzaklara Hep bir umut kelepçeleniyor kollarıma. Çıldırmış olmalı hasret, delirmiş olmalı kalbim İstedikçe unutmak rüzgarınla savruluyorum Ateşiyle kavruluyorum düşlerimin Hep bir adım ileri ve binlercesi hep geriye Gittikçe resmin çoğalıyor gözlerimde. Bir garip hayat sanki, gelmez diyorsun hep Bitmez sanıyorsun gidiyor sanki toprağa inat Solmaz dediğin çiçek bile boynunu büküyor Ve ben hala benim olman için savaşıyorum Çıldırmış olmalıyım, ben yokuşların adamı Doğrusu yanlışı yok inandırmıştı bakışların Ah yok mu şu her kışın gözlerinden akışın. Çıldırmış olmalıydım, belki yok belki var olmalıydım Sokulup sevdama sarılmış mıydım umutlarıma? Gökyüzü gibi ağlamalı, yüreği ıslak mı anılmalıydım Geçen her zaman ve sen ve ben, ha bir de onlar Her soruya cevapsız mı kalmalıydım. Ve bir, iki, üç, dört ve beş yıl Sayılarak mı bırakılmıştı kahrolası özlemler Mehtaba asılmış hayallerim kadar uzaksın Ve ben dilsiz bir yağmurun sustuklarını dinliyorum Ve yine çıldırmış olmalı imkansızlıklar Ve sen karanlığa hükmederken ben ışıkları yaktım Seni geceye, kendimi güneşe verdim bugün Ve yine gün doğuyor, delirmiş olmalı sunset Çıldırmış olmalıydı hasret. .. ÇILDIRMIŞ OLMALIYDI HASRET – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri |