DEĞİNMELER IIBir tünel Yavaş yavaş Ve birden geçiliverilen öbür ucuna Ne bulacağını bilmeden Ellerin itaatkar olması Aynı ayaklar gibi hiç karşı koymadan Ve hiç güneşi görmeden Kalbinde kocaman bir ‘Karaburun’ hikayesi Neşeli seslerini esirgemeyen kuşlar büyüten Dindirilemeyen bir özlemi anlatıyor Hep bir isyan nakaratıyla başlayan Son şarkısı yirmibirinci yüzyılın Metalin soğuk sesi kulaklarda çınlayan Nereden geldiği belli değil Belki işçisidir Ferhat’ın Ya da yüzyılların çarpışmasından doğan Metalin soğuk sesi evlerin gölgesinde bir yıkık mahzunluk Duvarında tek slogan o da seni sevdiği Uzaklara gidemeyen rüzgarın içinde saçları dağınık Bir pazar uğradı uykuma rüyalarımın derinine Bir tarihi bitirip bir tarihi başlattı Öbür ucunda ‘insan’ olan |