C)-(Semai Taşlama)

EŞEĞİ SALDIM ÇAYIRA

Eşeği saldım çayıra
Otlayıp karnın doyura
Gördüğü düşü hayıra
Yoranın da avradını

Münkir münafığın soyu
Yıktı harap etti köyü
Mezarına bir tas suyu
Dökenin de avradını

Derince kazın kuyusunu
İnim inim inlesin
Kefen dikmeye iğnesin
Verenin de avradını

Dağdan tahta getirenin
Iskatına oturanın
Talkınını bitirenin
İmanın da avradını

Gammaz ile madrabazın
Malı vardır da yemezin
İkisin meyyit namazın
Kılanın da avradını

Kazak Abdal söz söyledi
Cümle halkı dahl’eyledi
Sorarlarsa kim söyledi
Soranın da avradını

Kazak ABDAL

Buda Aşık LÜZUMSUZ’dan bir Semai Taşlama

BENİM SÖZÜM

Hak yiyenin, ömüğünü
Sıkmayana benim sözüm
Evi, barkı, hamağını
Yıkmayana benim sözüm

Sahtekarlık, hep işleri
Sahte, yalan, göz yaşları
Haram yiyen, o dişleri
Sökmeyene, benim sözüm

Kötü günüm de, yasıma
Akrabaya, tüm hısıma
Yetim, öksüz ve masuma
Bakmayana, benim sözüm

Kendi kepçe, ele kaşık
Kapısını, dosta eşik
Doğruluğa, yeşil ışık
Yakmayana benim sözüm

Haklı isen, bağır susma
Baş versen de korkup pusma
Azgın köpeklere, tasma
Takmayana, benim sözüm

Yoldan geçiyorken naşı
Yanmıyorsa eğer, döşü
Şehit görüp, gözden yaşı
Dökmeyene, benim sözüm

Lüzumsuz’um, nerde arşın
Söylenecek her gün marşın
Teröriste, birer kurşun
Sıkmayana, benim sözüm

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ