Bir yelkenliyim ben
Demir atmış beklerim
Issız sularında gözlerinin

Ne poyraz ne kara yel
Kımıldatmaz iplerimi
Mıh gibi çakılmışım
Afaklar kadar ıssız gözlerinde

Ne yana çevirsem başımı
Gözlerin var, ve içinde hep ben
Bazen öfke saçarlar,
Duman katmanı gibi
Bazen köpürür bakışların
Deniz dalgası gibi

Kumsalların görünür
Uçsuz bucaksız ve ıssız
Bazen göç eder bakışlarım
Gözlerindeki ıssız ufkun arkasına
Orada görürüm kendimi

Bir dağ yüklenir gözlerine dik yamaçları olan
Ben göçmen kuşu, takılırım o yamaçlara

Görürüm,
Kirpiklerin değmek istemez birbirine
Düşürmemek için beni
Saklarsın göz kapaklarında
Biliyorum,
Görüyorum, ben ordayım hep
Oradayım işte

Gözlerinin o ıssız ufuğunda
Uykularında ve uyandığında
Ağladığında
Düşmeyen bendim gözlerinden
Görürüm hep kendimi
Çünkü
Mıhlanmışım ıssız gözlerinde


Hülyanna