Ağacın çürük dalına benziyorsun
Dokunsam kırılacaksın
O yüzden dilim sessizliğe mahkûm

Kış üşürdü senin için
Toprak susardı hasretinden
Çatlayan topraklara akan yağmur gibi gülüşün
Gülüşünden aşk yelkenleri açardı sevgi denizinde
Biz sana vurulurduk

Yüreğim bir sandal
Sandal yüreğim akarken vuslatın nehirlerinde
Kollarımız savrulmalı sağa sola
Devrilmeyen sevdalar gibi
Düşe bırakılan hayallerim gibi

Göz göze geldiğimiz o an
Yüreğimde gölgeli yalnızlıklar öldü
Kesişen gözlerimizde
Uçtuk başımızda dönen yıldızlarla

Yere düşen kitabın mazeretiydik
Ellerimiz kenetlendi birbirine
Tesadüflere kalan çarpışmalar
Süslemiş günümüzü
Sevdaya boyalı hislerin renkleriydik

Küf kokan gecemin uykusuzluğu
Şiirlerimin ilhamı
Yazdıkça anımsanacaksın
Aya bakan gülen yüzün
Mutluluğum anlayacaksın

Kömür karası duvarlarda asılı kalsa şimdi resmin
Yine de vurgun gönlüm

Aşk bu sevgilim;
Aşk, toprağa ruhsuz girmektir.
Ruhsuz

Taha Bilal Mustafa Kekeç