Kalbime ıslık çalıyor zaman
Alışılmış bir hayatın
Çakıl taşlarını koyuyorum sandığa
Sanki
İri bir dünya var elimin altında
Ve bütün kuşlar uzaklaşıyor ordan
Mavinin anlamını taşıyorum
Göğsümden kızıl bir gök yüzünün tam ortasına
Bir deniz kabuğuna benzetiyorum gölgemi
Ama dokunduğum ben değilim

Yağ desem
Yağmur yağardı eskiden bu şehre
Ve ıslak bir serçe yavrusuna sarılırdı çocukluğum
Artık yokum burda çok zamandır
Olmayışımı kutluyor son bahar...

Şimdi;
Sararan yaprakların öldüğüne inanmıyorum
Her şeye rağmen
Bütün begonviller bir şiire dönüşüyor
Mısralarımda..

Bir şey olsaydı keşke
Ve kalbimin resmini çekebilseydim
Ve keşke
Bir yığın kırgınlığın içinde
Sen olmasaydın..

Ben esmer bir adamı sevdim mira
Yüreğinden başka hiç bir şeyine dokunmadım
Geceleri şiirler okudum ona
Duyar sandım
Bir tek sana anlattım
Ve biliyorum
Sende duymadın bu yalnızlığı..

Hem ben
Bu şiirde eksik bir şeyler var biliyorum
Biliyorsun
Yarım kalmış bir hayatı
mavi bir yıldıza yazamıyor insan.

Bende yazmadım..."

Özge Özgen