yalnızlığım uzamış
yalnızlığım uzamış
yağmaya kararsız bir yağmur var dışarda uykularım uyanık nalet bir sancı var zulamda her şeyin ilacı zamansa asır gerekir seni unutmama sen şimdi gözüme çarpan en ücra sokak lambasısın yağmur perdesiyle örtülü yosun tutmuş yosun rengi saçların sen hoyrat ellerime söndürdüğüm bir mum yalazısın gecenin bir yarısı olmuş ay sanki penceremin önünde uyuyamıyorum uyku tutmuyor yağmur bile senin renginde sabah ezanını işittiğim minare tıpkı benim gibi biçare |