en büyük yangın
çekin altımdan ağustosu
bir idamlık gibi sallanayım yalnızlığın boşluğunda içimde yaşayamadığım şeylerin kahrolmuşluğu ve tüm çarelerimin benden çok uzağa savrulmuşluğu sesimi hep başkasının sesinde buluyorum ben ağladıkça gülüyor karanlık şehrim pırıl pırıl dişleri andıran sokak lambalarıyla başkasının hayatıymışçasına sorumsuzca yaşıyorum sanki bozduğum başkasının mutluluğu ve sanki her akşam başkasının gözleriyle ağlıyorum azımdan mısra mısra yayılan yangını kimse görmüyor hiç kimse ihbarıma yanaşmıyor en son çıktığım yolculuk hangisiydi doğduğumdan sonrasını inanın hiç hatırlamıyorum sonum cehennemse doğrusu yadırgamam ben zaten en büyük yangını yaşıyorum kimse ihbarıma yanaşmıyor cehennem asıl yangını sana ben getiriyorum |