biçimsiz bir kış
nedir bilmiyorum ama
kirlendikçe kirleniyor soluduğumuz birbirimizde böyle ölüm gibi yokluğumuz kocaman bir korku oluyor içimde büyük pürüzlü ve soluksuz dışarıda kar var ve karda oynayan çocuklar sonra sarı ürkek ışıklarıyla buz tutmuş sokak lambaları ve yapraksız ağaçlar sanki sıska birer adamlar üşüdükçe üşüyorlar sonra sen varsın ve ben varım ama biz katiyen yokuz nedir bilmiyorum ama kirlendikçe kirleniyor soluduğumuz |