Sileceksen sil artık, yetecek mi ki gücün,
Adımı anmak için var mı artık amanın.
Değilim bundan sonra başındaki baş tacın,
Başına tac etmeye var mı artık zamanın.


Bilirim gidenleri dönemezler geriye,
Artık dua yok sana git daha ileriye,
Taş döşedim yollara, hüzün bağla seriye,
Yüreğime girmeye var mı artık imanın.


Feryadını duymasın tabip çare etmesin,
Kimse teselli için çağırınca yetmesin,
Çektiğin acıları Rabbim hafifletmesin,
Adımı silmek için var mı artık fermanın.


Seni çok seviyorken, sorardım hep tellere,
Şimdi uzaklardasın taptın başka ellere,
Yıktın gönül bahçemi hasretle yan güllere,
Siyah gülü dermeye var mı artık dermanın.


Günlerce ağıt yaktım bazen yoruldum sustum,
Kanayan yüreğime avuç avuç tuz bastım,
Sebep bildiklerime öfke ile kin kustum,
Yüreğin boş kaldı mı var mı artık mekânın.


Gülhun ERTİLAV



Şiirimi güne taşıyan Edebiyat Defteri Seçki Kuruluna, okuyan yorumlayan tüm dost kalemlere sonsuz teşekkürler, saygılar